بالاخره بعد از مدت ها تلاش و گذشت سالیان سال از ادوار مختلف مجلس یکی از نماینده ها، بذر امید را در دل دانشجویان زنده کرد و بر تریبون نقد دانشجویان نشست.
این که هدفش چه بود و برای چه آماده بود مهم نیست.
مهم این است که آمد و حرف های دانشجویان را شنید.
اینکه پاسخی برای پرسش ها نداشت امریست عادی زیرا اصولا مدتیست که در جمهوری اسلامی همه قرار را بر بازی کردن و بازیچه قرار دادن احساسات مردم گذاشتند و معدودا فرادی دیده شده اند که وکیل مدافع حقوق مردم باشد.
ولی آنچه خنده ی دردناکی در قلب حقیر ایجاد کرد و دردش را با سوزناکی هر چه تمام تر به دستان چپم کشاند و مرا تا سکته ی قلبی پیش برد این بود که این افراد دعوا های کودکانه ی خود و رقابت های نا سالمشان، برای دادن رانت های انتخاباتی ، به فضای علمی دانشجویی کشانده اند. دانشگاهی که قرار بود مؤذنی وظیفه شناس برای مردم تربیت کند که نماز امت قضا نشود حال مشغول پخش غذای انتخاباتی شده است و نقش دانشجو را به اندازه ی انتظامات برنامه های سخنرانی و نهایتا با نهایت احترام کف زن پایه ثابت مجالس این عزیزان تنزل داده است.
نهایتا سه راه باقی می ماند
یا فاتحه ی جنبش های دانشجویی را بخوانیم و بنشینیم و مرگ تدریجی اش را مشاهده کنیم
یا برای پاک کردن میکروب ها از بدنش و جلوگیری از سپسیس، به آن آنتی بیوتیک با دوز بالا تزریق کنیم
یا پیشنهاد دیگرمان هم این است که ایمانیه استعفا بدهد
به هر حال همه ی ما می دانیم همه چیز زیر سر خودش هست
او باید استعفا بدهد
زیرا استعفای ایمانیه دوای خیلی از دردهاست . مثلا شاید فضای سیاسی کشور باز تر شود و امثال نتانیاهو هم برای ورورد به دانشگاه مجوز گرفتند.
یا شاید فضای نشریاتی آزاد شد علی رغم پخش عکس رییس جمهور ممنوع التصویر سابق( که در دوران حکومت ایمانیه به شدت رواج داشت) عکس بازیگران زیبای هالیوود هم اجازه ی انتشار یافت.
یا اینکه اگر ایمانیه برود شاید دانشجویان بتوانند به جای سه انجمن اسلامی، چهار انجمن اسلامی داشته باشند.(یا ممکن است نو اندیش هم بشوند و ناگهانی انجمن اسلامی نواندیشان را هم تشکیل بدهند” سری جدید انجمن اسلامی در راه است”)
یا حتی اگر ایمانیه برود خیلی ها ممکن است دیگر نیازی نباشد درس بخوانند و سر بخش و راند حاضر بشوند و حتی خیلی از مشروطی ها مشروط نشوند.
شاید اگر ایمانیه برود خیلی چیز ها خوب شود…
فقط باید ایمانیه برود…
الف.ر.مروج
